အဲ့ဒီတုန္းကမာယာေတြကို
မသိခဲ့ဘူး
မသံုးခဲ့ဘူး
ဘ၀ရဲ့ အထူအပါးနားမလည္သူပါ
ေကာင္းကင္ကို
ထိလုလု ျမင့္မား
နင္ရဲ့မာယာေတြၾကားမွာ
အၾကိမ္ၾကိမ္ဦးညႊတ္ခဲ့သူပါ
ေအးစက္ရွည္လ်ားတဲ့
ရက္စက္မွဳေတြၾကား
ငါ့မာနက
အလ်ားလိုက္ အလွီးခံရျပန္တယ္
အံ့ၾသျခင္းနဲ႕အတူေလးစားမိတဲ့
နင္တို႔ရဲ့လွည့္ကြက္ေတြ
ငါ့ေကာင္းကင္မွာ
ကတိေတြၾကယ္လိုေၾကြေနျပီ။
ဒဏ္ရာေတြတစ္ခါရတိုင္း
ေဟာင္းႏြမ္းေနတဲ့အိမ္မက္ေတြက
သစ္သစ္လြင္လြင္
ေတာက္ေလာင္ေနလိုက္ၾကတာ
ငါ့ဘ၀ၾကီး
မီးကၽြမ္္းေနျပီ
ရာသီေတြ အခါခါလည္ခဲ့ျပီ
ငါ့နာမည္ေလးကေတာ့
ငါ့ရင္ဘတ္ေပၚမွာ
ျပာလဲ့ေနတုန္းပဲ
ငါဟာခ်စ္ျခင္းေမတၱာမွာ
လံုေလာက္စြာ
ညံ့ဖ်င္းခဲ့သူပါ
ခပ္ေ၀းေ၀းမွာပဲ
စိမ္းလန္းေနပါ
မမွန္တဲ့ကတိေေတြၾကားမွာငါ
ဆက္သာယာမေနခ်င္ေတာ့ဘူး
ပုိးဥ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment