လြတ္ေျမာက္ရာ

ဘ၀တဲ့...
ကူးရခတ္ရတာ
ေျခကုန္လက္ပမ္းက်မွ
ေမာရမွန္း စသိလာတယ္...

ထြက္ေပါက္ေတြ ပြင့္လိုက္
၀င္ေပါက္ေတြ ပြင့္လိုက္နဲ႔
တံခါးေတြကို အခါခါဖြင့္ရင္း
လမ္းေတြေလွ်ာက္ခဲ့တာလည္း
မေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္ပါပဲ...

ဒါေပမယ့္ ေနာက္ဆံုးေတာ့...
ဘယ္အရာကမ်ား အဓိပၸါယ္ရွိလို႔လဲကြယ္...

ဒီလိုနဲ႔ပဲ
ဘ၀တစ္ခုကေန တစ္ခု
ကူးရင္းသန္းရင္းနဲ႔
လမ္းတစ္ေနရာမွာ
နာက်င္ဆင္းရဲမႈ အတိုင္းအဆကို
သိလိုက္ရတဲ့ခဏ
ရုန္းထြက္ဖို႔ လမ္းစပဲ
အငမ္းမရ ရွာမိေတာ့တယ္...

ကံေကာင္းစြာ...
သိပ္ကိုကံေကာင္းစြာ...
လြတ္ေျမာက္ရာ တစ္ေနရာက
အလင္းေရာင္ျဖာက်ေနတာ
ေသခ်ာျမင္လိုက္ရတယ္...

အေရာက္သြားႏိုင္ေကာင္းပါရဲ႕လို႔
ရုန္းထခါမွပဲ...
ေျခကုန္လက္ပမ္းက်ေနတာ သတိရေတာ့တယ္...

ဟိုးအေ၀းႀကီးက
အလင္းေရာင္ကိုေတာ့ ျမင္ေနရတုန္းပါပဲ...
အင္း... ေ၀းေတာ့ သိပ္ေ၀းတယ္...
ဒါေပမယ့္... ေရာက္ေအာင္သြားရလိမ့္မယ္...

ေရႊျပည္သူ